Bukit Lawang, Sumatra

Na onze belevingen op Samosir Island zijn we met de ferry terug naar Medan, de hoofdstad van Sumatra, gereisd en vanaf daar een 7 uur durend busje gepakt naar het plaatsje Bukit Lawang in Noord Sumatra. De groep was opgesplits omdat niet iedereen zin had om hetzelfde te doen dus ik ben samen met linda en lindy naar dit kleine plaatsje gereisd. Het weggetje erna toe was al slecht berijdbaar door hele stukken asfalt wat miste en de kuddes buffels die inene de weg overstaken of midden op de weg een dutje deden, versnelde ook niet echt onze reis. Na de hele dag gereisd te hebben kwamen we dan eindelijk aan in het plaatsje. We kwamen midden in een tropische regenbui aan en moesten met onze backpacks op ons rug over een zelfgemaakt smal bruggetje, wat alleen uit wat planken met touw erom heen bestond, naar de overkant om bij ons hostel te komen. Erg mooi was ons hostel niet, maar voor die 4 euro die we per kamer per nacht betaalde konden we ook niet veel verwachten. We hadden geen airco, geen warm water, de wc kon niet doorgetrokken worden, bij de wastafel zat geen afvoerbuis dus het water viel direct op de grond, we hadden kakkerlakken, hagedissen (die een vreselijk hard geluid maakten snachts) en alweer bedbeestjes, voor de rest was het oke.

De volgende dag stonden we vroeg op om aan onze 8 uur durende jungletocht te beginnen. We waren alleen met ons 3en, zonder andere toeristen, en 3 begeleiders waren er mee. We zaten nog te twijfelen om de 8 uur durende tocht te nemen of degeen met een overnachting in de jungle erbij en dan de volgende dag weer verder, maar we waren blij dat we voor het eerste hadden gekozen want we waren kapot!!

De jungletocht bestond niet uit normale voetpaadjes, maar uit rotsbeklimmen, over stenen, takken en boomstronken klimmen. De weg dichtbegroeid met takken werd voor ons vrij gemaakt en de tocht begon. Direct kwamen we al een geel met zwart gekleurde slang tegen die in een boom zat waar we langsliepen, dit bleek een van de meest gevaarlijke slangen te zijn, giftiger dan de piton! Snel wegwezen dus dachten wij. De reden dat we helemaal af waren gereisd naar deze jungle was omdat deze jungle bekend staat om het woongebied van de oeran oetangs, in deze jungle leven zon 5000 van deze oeran oetangs dus we moesten dr wel een tegen komen.

De tocht was erg zwaar, ik heb me nog nooit zo vies gevoeld. We waren van top tot teen bedekt met zweet, modder en stinkende muggenspray en zagen er niet uit. Sommige stukken waren bijna geen doen en we waren elke keer weer blij als we heel en wel boven waren. Na iets van 3 uur kwamen we de eerste oeran oetang tegen, erg geluk hadden we want je zag ze niet altijd, en we zagen ze nu ook nog eens van 1 meter afstand. Ik stond oog in oog met een mega oeran oetang met een kleintje om zn middel, egt n super ervaring was dat! Toch moesten we nog wel oppassen want de oeran oetangs vlogen boven ons van tak op tak en soms plasten ze dus vlak naast je dus had geluk dat we niet geraakt werden:D De oeran oetangs krijgen vaak maar 1 keer in hun leven een baby dus we hadden geluk dat we die gezien hadden zeiden de gidsen. We werden al gewaarschuwd voor 1 oeran oetang die altijd erg aggressief naar mensen toe is, als we hem tegen kwamen moesten we het meteen op de vlucht zetten (wat ook lekker kan zonder normale voetpaden) want deze valt altijd mensen aan, maar die zijn we gelukkig niet tegengekomen:D

Behalve een slang, een schorpioen en oeran oetangs kwamen we nog een giftige mega duizendpoot met een grijs lichaam en oranje pootjes tegen die inene tussen mijn voeten doorliep, en ik het natuurlijk meteen uitgilde:D

Tijdens de tocht voelde ik al een tijdje iets in mijn schoen, maar omdat ik niet kon kijken omdat we midden in een rotsklim zaten dacht ik ik kijk straks wel ff. Bij de eerste stop om wat fruit te eten ziet lindy inene wat uit mijn schoen komen tussen mijn veters door, gek werd ik natuurlijk en meteen mijn schoen uitgedaan, zaten er 2 bloedzuigers vastgezogen in mn voet. De gids trok ze meteen eraf en verbrande ze, want van het bloed van mij konden ze zich voortplanten.

De tour eindigde met een uur durende tocht door het water heen waarbij ik de hand van de gids helemaal fijnkneep omdat ik elke keer mezelf weg voelde glijden over al die rotsen heen en bang was om in het water te vallen met me rugzak met me camera en alles erin. Ik vroeg of er waterslangen ofzo in het water zaten en de gids zij natuurlijk van niet en even later zagem we er 2 meter van ons vandaan een zwemmen:S

Thuis aangekomen waren we helemaal kapot maar wel n super ervaring erbij gehad!